Po , në majë të hundës më ka ardhur, tek shoh sesi një
grup njerëzish e trjaton si prostitutë,
Vendin Tim,Vendin Tonë… Më kanë ardhur në majë të hundës nga Gruevskat dhe
shpura e tij e horrave e fryma me të cilën ata ushqejnë këtë sistem të ndyrë
materialisto-vulgar, fryma me të cilën ata qeverisin Vendin Tim, Vendin Tonë…
Koka avull më nxjerr nga xhindosja, kur perceptoj masakrën që i bëhet për çdo
ditë vlerës, demokracisë, shtetit të së drejtës… Masakrën që i bëhet prej
mendësisë së bajgave, antivlerës e antishtetit që ai dhe regjimi i tij
përfaqëson… Më ka ardhur në majë të hundës ky farë pakurrizori, që brenda natës
ndryshon ngjyrë dhe na u shndërruaka në
flamur të demokracisë e lirisë… Po ç’ne ti more?! Ç’demokraci leshi na tregon
ti more?! Ç’lidhje ke ti me demokracinë, lirinë, vlerën?! Ti, që u ngjize në
mitrën e zezë të dreqit! Ti, që ishe ndër kurvat e preferuara të këtij dreqi!
Ti, që për çdo ditë manifeston mishërimin e hipokrizisë njerëzore, mishërimin e
antivlerës, e vetë dreqit… Ti, që duke shfrytëzuar forcat e errëta të këtij
vendi, ke kapur prej fyti këtë shtet e sillesh sikur të jesh në sarajet e tua
ku mund të bësh ç’të duash, kur ta duash e si ta duash… Ti, që me metodat e tua
prej merimange, ke arritur të injektosh frikë në vatrat e gjithësecilit prej
nesh, duke i lëshuar fijet e tua gjithandej, për të pritur më pas, veshëngritur
dridhjen më të vogël… Ti, që gjithë energjinë e qënies tënde, e ke vënë në
shkatërrim të demokracisë, vlerës, të këtij Vendi, Vendit Tim, Vendit Tonë… Ti,
që ke 10 vjet që e përdhunon papushim këtë vend e nuk di të ndalesh… Po
ç’kërkon më xhanëm?! Nuk u ngope?! Ia ke shqyer tashmë çdo cipë këtij vendi dhe
demokracisë së tij, të cilën e kurvërove ende pa e zhvirgjëruar… Më thuaj, ç’kërkon të bësh
më?! Misioni yt u krye, është kryer me kohë… E vodhe, e sakatove, e vrave, e
MASAKROVE, këtë popull, , për çdo ditë, saqë deshe, siç deshe dhe kur deshe… Ç’kërkon t’i bësh më ?! Ç’ka ngelur
më për t’i bërë?! Më thuaj, pra?! Ç’ka ngelur më për t’i bërë?! A nuk është e
qartë?! Misioni yt u krye , është kryer me kohë…!
Ndoshta, shumëkush nga ju që po më lexoni në këto momente,
gjëja e parë që do t’u shkojë ndër mend, është se në këtë shkrim s’po ndjek
arsyen, gjykimin e ftohtë, etikën, se po tregohem emocional, plot mllef. E unë
do t’ju them që po, ka një të vërtetë këtu. E vërteta është, që më KA ARDHUR NË
MAJË TË HUNDËS, me plotë gojën. E vërteta është, që nuk mundem më të duroj mbi
krye një shtet, një regjim, i cili nuk më përfaqëson, të cilit nuk i bëhet fare
vonë se jam gjallë apo kam vdekur, se marr frymë apo jo… Një shtet, i cili
kontribuon çdo ditë në mjerimin shpirtëror e material të këtij populli, në
funksion të fryrjes materiale e varfërimit shpirtëor të gupit kriminal që e ka
kapur… Një shtet, që vret çdo ditë shpresën tek mijëra të rinj, që dredh çdo
ditë mijëra të rinjë … Një shtet që ka humbur çdo lloj legjitimiteti moral apo
juridik, për të vazhduar të qeverisë… Ky shtet, i cili si detyrim parësor
kushtetues e moral, ka mbrojtjen tonë, të jetës, shëndetit, pronës, të drejtave
e lirive tona, jo vetëm që nuk e bën këtë, por edhe kur ne ngrihemi të
protestojmë, të realizojmë të drejtën tonë kushtetuese, ai na VRET… Ky shtet,
frerët e të cilit ndodhen në duart e pakurrizorit antik dhe të besuarve të tij pa ngjyrë, pa din e pa
iman…
Prandaj, pra, i shkruaj këto shkronja me ndërgjegje të
plotë, sepse e di që jam plotësisht i legjitimuar moralisht. Sepse, kam kohë që
duroj mbi kurriz, peshën e rëndë të këtij regjimi të ndyrë… Sepse o njerëz,
megjithëse shpesh mund të harroni, jetojmë në një vend, që të paktën juridikisht
është ende i lirë… Sepse o njerëz, iu takon juve dhe vetëm juve, e drejta për
të vendosur mbi veten tuaj, askujt tjetër, aq më pak një grupi kriminelësh që
sillen si shtetarë…