Çfarē të bëjmë me përgjigjet PO! dhe JO!Shkencëtaret bëjnë pyetje në lidhje me të vëtetën,por dhe ata janë njerëz,të cilët do të dëshironin që përgjigjet e tyre të jenë të qarta, të pastra dhe të lehta.Në deshirën e tyre për zgjidhje të thjeshta, shkencëtaret shpesh bien në kurth, kur bëjnë pyetjen për të vērtetën e Perendisë.Kurthi është,kur ata,bashkë me ujin e ndotur, hudhin dhe fëmijën.
Ka shumë ujë të ndotur rreth pyetjes së ekzistencës së Perendisë.Luftërat e shenjta.Inkuzicionet.Flijimi I kafsheve.Bestytnitë,kontradiktat,dogmatizmi,mosdija,hipokrizia.Ndjenja që vetëm ne kemi të drejtë.Ashpërsia.Vrazhdësia.Djegia e librave.Djegia e shtrigave.Frika.Konformizmi.Ndjenja e dënimit ndaj fajësisë.Çmenduria.Lista është gati e pa fund, mirepo,a thua që krejt këtë Zoti ua bëri njerëzve apo njerëzit ia kanë bërë Zotit?E dukshme është që besimi në Perendi shpesh shfaqet si destruktiv dhe dogmatik.Atëherë,a ka të bëjë kjo me problemin se njerëzit kanë tendencë që të jene dogmatik?Të gjithë e dimë që dhe ateistët mund të jenë gjithashtu dogmatik ne mosbesimin e tyre,si çdo besimtar në besimin e vet.A thua atëherë se duhet të çlirohemi nga besimi në Perendi apo nga dogmatizmi?Është kjo dhe një arsye që shkencëtarët përpiqen ta hedhin dhe femijën bashkë me ujin e ndotur,kurse e vërteta është se dhe vetē shkenca është religjion?Shkencëtari neofit mund të jetë njëlloj fanatik, sa edhe kryqëtari I krishterë apo ushtari I Zotit apo muxhahedini.Kjo mund të ndodhë sidomos kur shkencëtari vjen nga një familje dhe një kulturë ku të besuarit në Perendi ështē I bazuar fort në mosdije,bestytni,ashpërsi dhe hipokrizi.Atëherë ka motive intelektuale dhe emocionale,të cilat I rrezojnë idolet e besimit primitiv.Shenja e ngritjes te shkencëtari është vetëdija se shkenca mund te jetë lëndë e dogmatizuar,si dhe cilido qoftë religjoon.
Për ngritjen tonë shpirtërore është e rëndesishme të behemi shkencëtarë,në kuptimin që të sjellim në dyshim paragjykimet dhe nivelin e kulturës sonë.Mirëpo shpesh ngjarjet shkencore bëhen idole kulturore dhe është e pamohueshme që dhe ndaj tyre të sillemi me skepticizëm.Ka mundesi që duke u ngritur shpirterisht,ne te humbim besimin ne Perendi.Por mund të ndodhë qe gjate procesit të ngritjes të fitojmë besimin në Perendi.ateizmi skeptik apo agnosticizmi nuk është gjithmonë niveli më i lartë i të kuptuarit,për të cilin janë të afta krijesat njerëzore.Pērkundrazi,ka arsye për të besuar që pas ideve të shtrenbëruara dhe koncepteve te gabuara për Perendinë,qëndron realiteti,që eshte Perendia.
Ka shumë ujë të ndotur rreth pyetjes së ekzistencës së Perendisë.Luftërat e shenjta.Inkuzicionet.Flijimi I kafsheve.Bestytnitë,kontradiktat,dogmatizmi,mosdija,hipokrizia.Ndjenja që vetëm ne kemi të drejtë.Ashpërsia.Vrazhdësia.Djegia e librave.Djegia e shtrigave.Frika.Konformizmi.Ndjenja e dënimit ndaj fajësisë.Çmenduria.Lista është gati e pa fund, mirepo,a thua që krejt këtë Zoti ua bëri njerëzve apo njerëzit ia kanë bërë Zotit?E dukshme është që besimi në Perendi shpesh shfaqet si destruktiv dhe dogmatik.Atëherë,a ka të bëjë kjo me problemin se njerëzit kanë tendencë që të jene dogmatik?Të gjithë e dimë që dhe ateistët mund të jenë gjithashtu dogmatik ne mosbesimin e tyre,si çdo besimtar në besimin e vet.A thua atëherë se duhet të çlirohemi nga besimi në Perendi apo nga dogmatizmi?Është kjo dhe një arsye që shkencëtarët përpiqen ta hedhin dhe femijën bashkë me ujin e ndotur,kurse e vërteta është se dhe vetē shkenca është religjion?Shkencëtari neofit mund të jetë njëlloj fanatik, sa edhe kryqëtari I krishterë apo ushtari I Zotit apo muxhahedini.Kjo mund të ndodhë sidomos kur shkencëtari vjen nga një familje dhe një kulturë ku të besuarit në Perendi ështē I bazuar fort në mosdije,bestytni,ashpërsi dhe hipokrizi.Atëherë ka motive intelektuale dhe emocionale,të cilat I rrezojnë idolet e besimit primitiv.Shenja e ngritjes te shkencëtari është vetëdija se shkenca mund te jetë lëndë e dogmatizuar,si dhe cilido qoftë religjoon.
Për ngritjen tonë shpirtërore është e rëndesishme të behemi shkencëtarë,në kuptimin që të sjellim në dyshim paragjykimet dhe nivelin e kulturës sonë.Mirëpo shpesh ngjarjet shkencore bëhen idole kulturore dhe është e pamohueshme që dhe ndaj tyre të sillemi me skepticizëm.Ka mundesi që duke u ngritur shpirterisht,ne te humbim besimin ne Perendi.Por mund të ndodhë qe gjate procesit të ngritjes të fitojmë besimin në Perendi.ateizmi skeptik apo agnosticizmi nuk është gjithmonë niveli më i lartë i të kuptuarit,për të cilin janë të afta krijesat njerëzore.Pērkundrazi,ka arsye për të besuar që pas ideve të shtrenbëruara dhe koncepteve te gabuara për Perendinë,qëndron realiteti,që eshte Perendia.